TINERÍME s. f. Tineret. – Tânăr + suf. -ime.
TINERÍME f. 1) v. TINERET. 2) Mulțime de tineri. [G.-D. tinerimii] /tânăr + suf. ~ime
TINERÍME s. v. tineret.
TINERÍME s. v. tinerețe.
Tinerime ≠ bătrânime
tineríme s. f., g.-d. art. tinerímii