ARNĂUȚÉL, arnăuței, s. m. (Pop.) Diminutiv al lui arnăut. [Pr.: -nă-u-] – Arnăut + suf. -el.
ARNĂUȚÉL, arnăuței, s. m. (Pop.) Diminutiv al lui arnăut2.
arnăuțél s. m. (sil. -nă-u-), pl. arnăuțéi, art. arnăuțéii